Auckland en Bay of Islands

21 november, op deze manier vliegt de tijd ineens... Dagje nieuwe camper ophalen en inruimen, dagje Auckland-city, dagje reizen... voor je het weet heb je drie dagen in drie lijntjes beschreven... 

Na bijna twee maanden Mercedes, gaan we het de laatste anderhalve maand met Fiat in zee. Dat belooft wat voor in de bergen... We doen onze boodschappen, vinden een camping in een van de voorsteden van Auckland en genieten van het heerlijke verwarmde bubbelbad.

De dag erna (de 22ste alweer) hebben we tijd voor Auckland zelf. We gaan vanuit de haven met een haaienbus naar Kelly Tarltons Underwater World, een prachtig aquarium waar we naast haaien, roggen en vele tropische vissen in allerlei kleuren, ook een kolonie keizerpinguïns zien.  Julie en Rein zijn beiden erg enthousiast, mede omdat ze al drie maanden leven op een filmdieet van De Muppets, Tom en Jerry, De kikker en de prinses en Happy Feet 2 (voor de onwetenden; een tekenfilm met een aantal keizerpinguïns in de hoofdrol).

Verder valt op dat Auckland al een groot gedeelte in de kerstsfeer is. Julie, Rein en Hidde zingen weliswaar volop Sinterklaasliedjes op de achterbank, maar de reuze kerstboom in het casino van skycity werpt toch ook grote ogen evenals een sneeuwrijk miniatuur kersttafereel. Voelt toch een beetje onnatuurlijk aan met twintig graden buiten. Net als in Sydney zoeken we ook hier het hoogste punt van de stad op in de Skytower. 328 meter hoog is de tower en het uitzicht prachtig. We spotten minimaal vier grote jachthavens die vol liggen met plezierjachten en -tjes en Rein merkt op dat het de vierde grote stad is met een grote Harbourbridge. Terug op de camping hebben we aangename aanspraak met een koppel uit Nieuw-Zeeland die met twee leeftijdsgenootjes van Rein en Hidde op pad zijn. Rein trekt z'n stoute schoenen aan en vraagt het jongetje mee naar de speeltuin. Leuk om te zien dat de schroom van een maand geleden nu helemaal voorbij is.

23 november trekken we noordwaarts. Vandaag hebben we uitgebreid tijd voor een van de grote geneugten van Nieuw Zeeland: de hotsprings. We vinden een heel complex net buiten Auckland met heerlijke warmwater baden (de Waiwera Hot Springs) en een paar erg leuke glijbanen voor jong en oud. Op de camping 's avonds zitten we allemaal met roze gezichtjes van de zon en het poedelen.

En verder gaat het naar het noorden... Eindpunt is de Bay of Islands waar we in Paihia drie nachtjes te gast zijn bij een Nederlander die samen met z'n Ierse vrouw hier een zeer nette camping open houdt. Het uitzicht op de Haruru falls is prachtig. Julie en Rein maken al snel kennis met het zoontje van de campingbaas en de trampoline (of "Trampo" zoals Julie het noemt), kayakken en het zwembad doen de rest.

De volgende ochtend laten we ons bijpraten over het verleden van Nieuw Zeeland op de Treaty grounds. De plaats waar in 1840 de afgevaardigde van de Engelse kroon en een afvaardiging van de inlandse Maori een pakt ondertekenen met daarin wederzijdse rechten en plichten. Het zorgt ervoor dat de Maori vanaf het begin veel meer betrokken zijn bij de ontwikkeling van het land vergeleken met bijvoorbeeld de Aboriginals in Australië. De Maori die ons rondleidt, geeft wel aan dat alles nog niet helemaal koek en ei is en ook onze campingbaas heeft er zo een duidelijke mening over.

Ook wij zetten enige vraagtekens bij het feit dat de treaty in het Engels en in het Maori opgesteld is, maar beide wel in het westerse schrift. Of Maori in staat waren het te lezen werd me niet duidelijk, wel dat de inhoud op enige belangrijke punten wel verschilde... het debat daarover loopt nog steeds. Maar dit gezegd hebbende, het lijkt er op het eerste gezicht op dat Maori in ieder geval een stuk meer geïntegreerd zijn in het dagelijkse leven als je het vergelijkt met de oorspronkelijke bewoners van andere gekoloniseerde landen. Ze zijn in ieder geval ook erg trots op hun cultuur. We krijgen er ook een grote warcanoe te zien en maken een "cultural experience" mee waarbij traditionele zang en dans ten toon gespreid wordt. Geert heeft de twijfelachtige eer om Chief te mogen spelen bij de begroetingsceremonie. Hidde vindt het allemaal maar niks dat die vreemden papa toeschreeuwen en hun tong uitsteken naar hem en is blij als papa weer bij de anderen mag gaan zittten. De performance is heel aardig en het geeft een mooie indruk. Opmerkelijk overigens dat de Maori vanaf eind negentiende eeuw de gitaar opgenomen hebben in hun traditionele liederen. Het geeft haast iets Hawaiaans.

Eenmaal terug op de camping merken we weer hoe klein de wereld is. Marjolein wordt staande gehouden door een Nederlandse familie en al bijzonder snel volgt de vraag of haar man een docent is op een Houtense school. Een beetje verbaasd beaamt ze dat. Geert heeft in februari via een collega kort e-mailcontact gehad met een familie die ook vier maanden door Australië en Nieuw Zeeland ging reizen en nu staan we samen op de camping aan de andere kant van de wereld. De klik is zowel met Nicole en Sander, als met de kinderen (4 en 2) heel gauw gemaakt.

Op dag drie in de Bay of Islands (26 november) maken we een Dolphin Cruise door de Bay of Islands. Een heel mooie tocht waarbij we inderdaad na een kwartiertje volop kunnen genieten van rondzwemmende dolfijnen. Maar ook de drie uur erna zijn zeer de moeite waard. Mooie eilanden met idyllische baaien eromheen, het biedt heel wat fotomateriaal, zeker omdat de bewolking van de ochtend is opgetrokken. We gaan in Russell even van boord, een klein dorpje met een (voor Nieuw Zeelandse begrippen) lange en ruige historie. Het ligt er nu net iets te liefelijk bij om echt te kunnen boeien.

27 november keren we onze camper om de komende vijf weken voornamelijk naar het zuiden af te zakken. Het is een dagje auto, maar de beloning in de namiddag mag er zijn: Miranda Hot Springs. In de middle of nowhere -midden in de weilanden- vinden we een vrij grote camping met op het terrein zelf een heerlijke hot pool. Het is heerlijk om de stramme spieren te laten weken in een badje van 38 graden. De lichte zwavellucht went vanzelf!