Melbourne

Ook op dag drie, vrijdag 2 november 2012 genieten we nog van het wonder der erosie al komt er een beetje sleet op onze "Oh's" en "Ah's", al trekken we voor Grotto de kapjes nog een keer uitgebreid van de fotolenzen. Daarna draaien we het binnenland in en rijden we via de binnendoorweggetjes - omdat Geert dat zo leuk vindt...- richting Melbourne. We eindigen de dag op een dorpscamping in Colac waar de kinderen zich uitleven in de plaatselijke speeltuin. 's Avonds wordt met het inpakken van de eerste tas langzaam duidelijk dat we een nieuwe bladzijde van onze trip naderen.

Als Julie de volgende ochtend haar werkje gedaan heeft, rijden we door naar Melbourne, maar niet voordat we het plaatselijke dorpsfeest hebben aangedaan. Het blijkt een soort van countryfair te zijn, maar dan zonder de chique bijklank die het in Nederland tegenwoordig heeft. Nee, hier staat elke plaatselijke boer met zijn eigen prijskip, -schaap, -duif, -lam, -koe of -big. Daarnaast is er een ponyconcours waar de nadruk met name ligt op hoe mooi de beestjes zijn opgetuigd en kunnen lopen. Misschien maar goed ook want pal naast het concoursterrein staat de jaarlijkse kermis er opgesteld met alle toeters en bellen. Dit overigens tot groot plezier van de drie kleinsten van ons gezelschap. Aan het eind van de ochtend vinden we een camping in de buurt van het centrum van Melbourne maar we kunnen niet helemaal om de wallen onder de ogen van Hidde heen dus we besluiten het rustig aan te doen en de volgende dag pas Melbourne te verkennen.

Zondag 4 november vertrekken we op tijd per tram naar het centrum van de tweede stad van Australië. We wandelen door downtown en proeven de sfeer van ruigere tijden in de oude gevangenis van de stad. De stad voelt prettig aan. Oude (nou ja, wat hier dan voor oud doorgaat 175 jaar oud) en nieuwe architectuur is hier gemêleerd. Met name het oude treinstation staat in mooi contrast met de wolkenkrabbers er omheen. Doordat de stad ook in tweeën gesplitst wordt door een rivier met veel bruggen er overheen en wandel- en fietspaden op de kades, voelt de stad Europees aan. Tegen vieren zoeken we een terrasje op en genieten van het prachtige weer.
 

Maandag ontkomen we niet aan het feit dat we ons vehikel dan toch vaarwel zullen moeten zeggen. Gek hoe je toch een beetje verknocht raakt aan zo'n ding van 8 m2 waar we met plezier in geleefd hebben met zijn vijven ondanks zijn (vele) mankementen. De wetenschap dat er nog twee van deze (hopelijk in betere staat) op ons staan te wachten en het feit dat de heer van Britz na het aanhoren van onze waslijst aan klachten met een goedmakertje over de brug komt, maakt het afscheid dragelijk.

En dan baden we ineens in luxe... Na precies 55 dagen in een camper komen we aan op ons paradijs voor een nacht: een grote hotelkamer midden in het centrum van Melbourne. Heerlijk hoe wij én de kinderen volop genieten van ruimte. Julie en Rein kunnen niet wachten om het zwembad onveilig te maken en Hidde doet een uitgebreid schoonheidsslaapje. Met een half oog pikken we door ons raam iets mee van de paardenparade ter ere van de belangrijkste paardenrace van het jaar die morgen gehouden wordt: de Melbourne Cup. Nadat we uitgebreid genoten hebben van de twee badkamers op onze kamer slenteren we nog een stukje door de stad alvorens Julie een hip eettentje aan de kade uitzoekt waar we genieten van een uitstekende vismaaltijd. Het zwijmelmomentje van de dag volgt als we aan het eind van onze copieuze maaltijd aangesproken worden door een jong Australisch koppel dat ons complimenteert met onze kinderen: ze gedragen zich zo lief. Wij vergeten onmiddellijk voor even de frequent onderbroken nachten van de afgelopen maanden en danken in stilte Steve Jobs en de fabrikant van speelgoedautootjes, maar we zijn natuurlijk met name trots.