De laatste momenten op Bali zijn mooi: na nog een dag of
twee strand en zwembad ronden we af met een ritje langs de aapjes en de
prachtige rijstvelden van Tanah Lot. Made rijdt ons rond, Julie en Rein zitten rustig
achterin met koptelefoontjes op en Hidde ligt prinsheerlijk in de armen van
zijn moeder!
De afronding is een lekker etentje op het strand van: Jimbaran. Marjolein en Geert genieten van een lekkere visschotel bij het ondergaan van de zon terwijl Julie en Hidde een strandkasteel maken en Rein "socialised" met de plaatselijke jeugd. We klinken op wat geweest is en op wat gaat komen! Een waardige afsluiting.
De afronding is een lekker etentje op het strand van: Jimbaran. Marjolein en Geert genieten van een lekkere visschotel bij het ondergaan van de zon terwijl Julie en Hidde een strandkasteel maken en Rein "socialised" met de plaatselijke jeugd. We klinken op wat geweest is en op wat gaat komen! Een waardige afsluiting.
Om elf uur 's avonds stipt vertrekt onze Starjet richting het zuiden voor het tweede luik van onze reis. Om kwart voor drie landen we in Darwin en na een grondige check-in (gelukkig hebben we de Luwakkoffie in Bali gelaten voor wat ze was) mogen we de komende drie maanden Australie verkennen. Tegen half vijf stranden we met drie kinderen in diepe slaap in ons appartement in Darwin.
Op donderdag 30 augustus begint ons Down Underavontuur echt,
als we tot groot jolijt van Hidde een echte Jeep
onder onze kont krijgen. Voor de meelezende heren: Landcruiser met een dikke V8
in het vooronder met een trekkracht waar je u tegen zegt: weg in z'n twee en
dan meteen door naar z'n vijf zonder een hort of stootje, een waar genoegen en
ruim voldoende power om ons de komende twee weken te brengen waar we willen
zijn. De koelkast neemt zoveel ruimte in achterin dat we onze koffers bovenop
het dak moeten sjorren, maar even later kunnen we onderweg.
Eerste doel is Wildermans lodge in Mary River National park. Onderweg stoppen we bij Adelaide River voor een groots schouwspel: de "jumping crocodile cruise". Het biedt precies wat het zegt te zijn: zoutwaterkrokodillen die een heerlijke lambchop voorgeschoteld krijgen en daarvoor niet te beroerd zijn om een stuk uit het water te springen. Als je weet dat ze met zo'n hondervijftig op een dikke twee kilometer rivier wonen en je weet dat ze stuk voor stuk een vier tot vijf meter lang zijn en je ziet daarbij ons bootje dan is de vraag gerechtvaardigd of het allemaal wel kan. Julie en Rein wordt heel duidelijk gesommeerd om de handen binnen boord te houden, iets waar zij een heel stuk beter naar luisteren dan de Japanner achterin. De gids is duidelijk in zijn uitleg en het is zeer imposant om zo'n beest van een vijftal meter vlak langs de boot te zien glijden. Redelijk uit het niets springen ze omhoog naar een stukje vlees. Met name Rein zit met grote ogen te kijken.
Weer veilig aan wal rijden we door naar de lodge. Het Australiƫ
zoals we het ons hadden voorgesteld, begint hier meteen: lange wegen met weinig
tot geen verkeer en als we de hoofdweg afdraaien richting lodge ligt er nog
zo'n vijftig kilometer voor ons waarvan de helft onverhard. Eigenlijk wisten we niet heel goed wat ons te
wachten stond hier in de out-back. Het overtreft onze verwachtingen: een luxe
tentenkamp. Zwembadje erbij en walibies die voor onze tent langs huppelen. Als
's avonds en de zonsondergang in het zwembad adembenemend blijkt te zijn en het
eten voortreffelijk, voelen we ons de koning te rijk. Het leven wordt goed de
komende dagen!
Eerste doel is Wildermans lodge in Mary River National park. Onderweg stoppen we bij Adelaide River voor een groots schouwspel: de "jumping crocodile cruise". Het biedt precies wat het zegt te zijn: zoutwaterkrokodillen die een heerlijke lambchop voorgeschoteld krijgen en daarvoor niet te beroerd zijn om een stuk uit het water te springen. Als je weet dat ze met zo'n hondervijftig op een dikke twee kilometer rivier wonen en je weet dat ze stuk voor stuk een vier tot vijf meter lang zijn en je ziet daarbij ons bootje dan is de vraag gerechtvaardigd of het allemaal wel kan. Julie en Rein wordt heel duidelijk gesommeerd om de handen binnen boord te houden, iets waar zij een heel stuk beter naar luisteren dan de Japanner achterin. De gids is duidelijk in zijn uitleg en het is zeer imposant om zo'n beest van een vijftal meter vlak langs de boot te zien glijden. Redelijk uit het niets springen ze omhoog naar een stukje vlees. Met name Rein zit met grote ogen te kijken.
Wart ziet het er allemaal heerlijk uit!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om jullie verhalen te lezen.
Geniet lekker en blijf schrijven....
X
Claar