Mary River National Park

De twee dagen in de Wildermans Lodge zijn heerlijk. We laten ons verwennen met uitgebreide ontbijtjes in de ochtend en een heerlijk diner 's avonds. Daartussenin verkennen we de omgeving en pikken we heel langzaam wat routine op. De eerste dag maken we een tweetal wandelingen vanuit de lodge eerst 's ochtends vroeg met een man op wiens grondgebied we te gast zijn. Zijn tribe leeft hier al enige honderden jaren. Hij leert ons wat over de inheemse planten en gewoonten. Later in de ochtend gaan we zelf op pad: genoeg water mee en voor het eerst deze vakantie de wandelschoenen uit het vet. De wandeling zelf stelt niet heel veel voor maar de benen een keer uitgebreid strekken doet iedereen deugd. Het zwembad is een welgekomen verkoeling achteraf.

De georganiseerde avondtrip naar een uitzichtpunt over de moerassen van het gebied met een prachtige zonsondergang is zeer de moeite waard. Julie en Rein lopen met verrekijkers om hun nek, Hidde snoept van meegebrachte borrelhapjes en Marjolein en Geert zien de zon zakken met het gehuil van een aantal dingo's op de achtergrond. De volle maan maakt het af.

 

De volgende dag rijden we een stuk dieper het park in om daar bij een riviertje het wildlife te aanschouwen. We hebben geluk: op een paar meter afstand zien we een grote Saltie met een vis in zijn bek en kunnen we een Jabiru (zwartgenekte ooievaar) op aanraakafstand fotograferen, ook de eerste emoe kon worden bijgeschreven. Een aantal stoere heren met vishengels lijkt de aanwezigheid van een aantal krokodillen (we tellen er twee en hebben geleerd dat er voor elke zichtbare ook nog twee krokodillen in de buurt onderwater zwemmen...)niet te deren en proberen een Baramundi aan de haak te slaan.

Eenmaal thuis gaan Julie en Rein aan de slag met hun schoolwerk. We hebben er nog niet helemaal de vaste regelmaat voor, maar Julie is al redelijk aan de slag met haar werkjes. Ze heeft er plezier in en vandaag mag ik de tafel van 2 en 5 met haar herhalen. Niet haar favoriete bezigheid en zeker als Rein op een gegeven moment klaar is en weer het zwembad in mag, kost het veel moeite om de concentratie erbij te houden. Het vooruitzicht van een glaasje Cola werkt wonderwel...

 

Tegen vijven worden we aangesproken door een ranger: of we last van astma hebben want "It's going to be pretty smockey tonight!" Al snel blijkt dat ze het gras in de buurt gaan afbranden vanavond. We begrepen gisteren al dat de buurman (heeft z'n huis een veertig kilometer verderop staan) zijn grasland aan het afbranden was. Dat doen ze een keer in het jaar om het overtollige gras te verwerken zodat er na het regenseizoen weer vers gras kan groeien. We konden de gloed ervan gisteravond zien. Nu willen ze uit veiligheidsoverwegingen het gras rondom de lodge ook afbranden. Met een soort van vlammenwerper wordt de rand van het bos in brand gestoken en de wind en het vuur doen de rest. Het zorgt voor een uniek spektakel. Rein vergaapt zich aan het vuur, Julie is er minder enthousiast over en vraagt zich af waarom we buiten willen zitten terwijl we binnen ook op de I-pad en filmpje kunnen kijken. Tot diep in de nacht horen we het geknetter van droog bossage dat in vlammen opgaat.