Nitmuluk NP en Litchfield NP; last stop in Northern Territory

Termietenheuvels in Litchfield NP

Het derde nationale park dat we aandoen op onze route door "The Top End" is Nitmiluk. Tot groot jolijt van de kinderen is er een prachtig zwembad dat meteen bij aankomst uitgeprobeerd wordt. Wij schuiven rustig aan en als de poolbar dan ook nog een koud biertje en wallaby van de barbecue biedt, zijn de plannen voor de rest van de dag snel gemaakt, Marjolein laat zich zelfs verleiden tot een plaatselijke breezer. Het nationale park staat met name bekend om zijn "Catherine gorge" een kilometerslange canyon uitgesleten in oud zandsteen dat door corrosie mooi in alle schakeringen rood is gekleurd. We maken er een boottochtje door waarbij we onze eerste "fresh water"-krokodil spotten. Daarnaast merken we dat we weer meer in de bewoonde wereld komen: lag Kakadu nog een beetje "of the beaten track", Nitmiluk ligt op de doorgaande route tussen Darwin en Alice Springs. De camping waar we een huisje hebben, is veel meer bevolkt en de boot zit vol oudjes die een leuk daguitstapje hebben. Later op de middag, het is hier erg heet, maken we nog een mooie wandeling met bovenaanzicht vanaf de klif over de rivier. Julie en Rein rennen op en af terwijl Hidde voor TomTom speelt achter in de drager.

Vrijdag 7 september rijden we door voor ons laatste stukje wildernis in The Northern Territory: Litchfield National Park. De driehonderd kilometer ernaartoe worden prima verteerd met I-pad, tafels van twee, vijf, tien en vier, die opgedreund worden, 3 maal 3 is 9, en af en toe Jan Smit maar ook Plage (Christal Fighters) en I follow rivers (Triggerfinger) die op verzoek van de achterbank door de speakers en uit de keeltjes van de kids galmen. Eenmaal aangekomen blijken we voor onze laatste camping de Australische versie van "kamperen bij de boer" geboekt te hebben. Een beetje aftands is het allemaal wel, maar het is eigenlijk heel relaxt: weinig volk, hier en daar een wegspringende wallaby, een basic tent, maar van alle noodzakelijkheden voorzien en een piepklein zwembadje waar Rein vol trots in kan zonder bandjes. Hij overwint hier zijn angst voor het drijven zonder bandjes. Hidde heeft tijd om met z'n autootjes in het zand te spelen voor de tent zonder dat we hem steeds in de gaten moeten houden en kan zo nadenken over hoe hij zindelijk gaat worden (het gaat al prima...). En na het vaste avondritueel van de Slaapklets (een aanrader voor een ieder die op vakantie gaat of gewoon ook leuk) van Julie en Rein samen met mama en de avondwandeling van Hidde met Papa over de camping, is er uitgebreid tijd om van de sterrenhemel te genieten. Omdat er nauwelijks licht is op de camping, is deze overweldigend. Als Julie dan ook nog een vallende ster zit, kan de avond niet meer stuk.

De twee volgende dagen vullen we met bezoekjes aan watervallen met poelen die luisteren naar namen als: Wangifalls, Tjaynera Falls, Sandy Creek, Florence Falls, Buley Rockhole e.d. Stuk voor stuk mooie watervallen met poeletjes om in te zwemmen. Soms moet je even lopen, soms niet, soms is het druk, soms ben je de enige maar steeds is het heerlijk om bij een temperatuur van +35 graden de verkoeling te zoeken in zo'n watertje. De meest tot de verbeelding sprekende waterval is natuurlijk Surprise Creek Falls. Deze gaf zich niet zomaar cadeau: de pittige 4*4-track van 26 kilometer werd nog relatief vlot doorstaan met medewerking van DJ Marjolein op de Ipod, maar watercrossing waarbij het water door de deuren naar binnen sijpelde, zorgde toch voor enige spannende momenten. Leermomentje van de dag voor Geert: ga niet lopen klooien met je lage gering als je midden in het water tot stilstand komt en de motor slaat af. Maar de plek doet zijn naam eer aan en is heel mooi. Rein vindt het net iets te spannend als mama van een hoge rots het water inspringt met iets te veel lawaai (wel heel stoer!), maar verder is het een heerlijk onderkomen voor de middag. Julie springt halverwege ook heel stoer een paar keer naar beneden in de plunge pool.

Op dag drie rijden we het park weer uit richting Darwin en zit ons avontuur in The top end er op. Twee intensieve weken, met veel indrukken en ervaringen, kwamen we achter toen we ons verhaal aan het terughalen waren tijdens een etentje in de chique jachthaven Cullen Bay, een groter contrast met ons campinkje in Litchfield is haast niet voor te stellen. Morgen zien we nog een stukje van Darwin voordat we op het vliegtuig richting Cairns en oostkust stappen. Vanaf daar zal het tempo iets lager liggen.