Waitomo en Thermal wonders

Zaterdag is het vroeg dag want we willen de drukte voor zijn bij de grotten waar we eigenlijk voor gekomen zijn: de Waitomo Caves. Ze zijn beroemd vanwege hun gloeiwormpjes die de grotten als leefgebied hebben uitgezocht. En eerlijk is eerlijk, het is een fantastisch schouwspel. We zitten in het eerste bootje van de dag en na een korte inleiding en wandeling door de grotten, worden we door de gids in een bootje door een aantal grotkamers getrokken met aan het plafond duizenden kleine groengeelachtige gloeiende wormpjes. Net de Efteling maar dan in het echt... Julie vraagt of dit ook 'wildlife' is...  Het leven van de beestjes is overigens niet zo romantisch als hun voorkomen doet uitschijnen. Eerst eten ze broer en zus naast hen op als ze uit de eitjes komen om het eerste licht te kunnen produceren, dan leven ze een maand of negen in larfstadium waarbij ze zich voeden met kleine insecten die ze aantrekken met hun lichtjes en vangen met een soort van spinnenweb-draden. Daarna verdwijnen ze een week of drie in een pop om tenslotte herboren te worden als vliegje maar zonder mond of maag. Snel reproduceren dus en een langzame dood sterven door gebrek aan voedsel. Maar ze zouden eens moeten weten voor wat voor een mooi schouwspel ze zorgen... Eenmaal buiten staan de eerste busladingen klaar om hetzelfde te doen.

We rijden door richting het westen om langs de weg een viertal mooie wandelingen te maken met elk een ander geologisch verschijnsel: We starten met de Ruakuri Bushwalk, een prachtige wandeling die ons leidt langs grotten, inhammen en door natuurlijke tunnels. Julie schiet haar fototoestelletje in 1 wandeling vol. Daarna zien we de redelijk indrukwekkende Marokopa watervallen, mogen we zelf aan speleologie doen met de lampjes op in de Piripiri grotten en zijn we onder de indruk van de Natural Bridge van Mangapohue. Een volle dag met veel indrukken, veel foto's en vermoeide benen. De "theepot" op de camping doet deugd! Hidde is zo blij dat hij nu eindelijk ook slippertjes heeft gekregen, dat hij er persé mee wil gaan slapen.

uitzicht vanaf onze camping met hotpool in Waikiti

Zondag 2 december rijden we na het ochtendritueel van loskoppelen, gas afsluiten, Julie, Rein en Hidde uit de speeltuin vissen en een boterham naar het oosten. We kiezen voor de binnendoor weggetjes en komen op een paar grote melkwagens niemand tegen. Onderweg stoppen we bij Whakarewarewa Thermal Valley. (Kleine zijsprong: heel veel plaatsnamen zijn hier in het Maori. Zorgt voor de nodige tongbrekers onderweg maar heeft ook z'n charme en het voelt in ieder geval natuurlijker aan dan in Australië. Maar de namen van de vier grootste steden/uit de kluiten gegroeide dorpen zijn dan weer in het Engels, vast toeval...). In Te Puia (Roturoa) zien we de grootste geiser van Nieuw Zeeland spuiten: de Pohutu en we lopen langs dampende watertjes en pruttelende modderpoelen. Eindstation voor de dag is een camping die Marjolein uitzocht net ten zuiden van Rotorua: Waikite Valley Hot Pools and Thermal Area. En laten we zeggen dat het voldoet aan de stoutste verwachtingen: een basic camping met prachtig uitzicht, een mooie ruime plek, en voor onze camper zien we de dampen opstijgen van een heetwater riviertje dat de hot pools voorziet van heerlijk water inbegrepen in de betaalbare prijs van de camping. Heerlijk! We boeken meteen voor twee nachten.

De dag schijnt de zon volop en is het heerlijk weer. We verkennen meer van de geothermische wonderen van Nieuw Zeeland. De dag begint om 10.15u stipt als de Lady Knox Geiser met wat zeep gekieteld wordt om zijn ding te doen. Het spektakel is mooi, maar we hadden graag de gezichten gezien van de gevangenen die hier een dikke honderd jaar geleden de schrik van hun leven kregen toen het waspoeder van hun wasje kleren voor hetzelfde effect zorgde, echter toen geheel onverwacht...

Daarna rijden we door Waimangu Volcanic Valley. De zwaveldampen van de ochtend hebben bij Geert een vlaag van verstandsverbijstering veroorzaakt want hij sluit professioneel alle deuren en ramen van de camper zonder de sleutel van het contact te halen. Gelukkig is de man van de plaatselijke ANWB vlot ter plaatse, al heeft ook hij nog een belangrijke hint van Marjolein nodig om de klus geklaard te krijgen.

Na dit oponthoud trekken we alsnog het Waimangu park in en een mooie wandeling brengt ons door heel jong vulkanisch actief landschap. De laatste uitbarsting van modder en stoom was hier in 1973.

Maar het summum van de dag is Wai-O-Tapu Thermal Area waar de geothermische activiteit zorgt voor een schitterend kleurenpallet van diep zwart over knal oranje naar hel geel. Hidde doet z'n best om vanuit de rugzak de kleuren uit elkaar te houden, Julie en Rein zorgen voor mooie poses als mama of papa ook het volgende mooie bubbeltje op de foto willen zetten. Het fotoboek is vandaag wederom weer een pagina of tien dikker geworden.

Onze "huispool" is erg lekker achteraf en als ook de cafetaria een prima avondmaaltijd voorschotelt, kan onze dag niet meer kapot. Het bevalt allemaal zo goed dat we gewoon nog een dagje bijboeken en even een pas op de plaats maken om wat werkjes te maken, wat te bloggen, wat spelletjes te doen en vooral om veel te 'sit 'n soak'-en in de heerlijke Waikiti hot pools...