Laatste dagen Noordereiland

9 december: na een vriendelijke tot ziens van de campingdame in Pipiriki draaien we het kronkelpad op dat de rivier stroomafwaarts volgt. Prachtige vergezichten en "interessante" haarspeldbochten levert het op. De kers op de taart ligt helemaal aan het eind van de route als we achter ons kijken en een schitterend uitzicht hebben over Mount Ruapehu, de vulkaan die we in Tongariro alleen in de mist hebben zien liggen. Het betekent dat we een 150 kilometer ver kunnen kijken. Zelfs de achterbank is onder de indruk.

Via Wanganui gaat het verder naar Foxton beach waar we aan het eind van de middag zijn. Terwijl Julie zich ijverig stort in de tafel van 6 en 8, rollebollen Hidde en Rein van de duinen af. Het zwarte zand zorgt voor prachtige toeten. Alleen het laatste uitstapje na het eten naar de speeltuin is er iets te veel aan. Rein struikelt en het is even schrikken als het bloed rijkelijk uit z'n wenkbrauw stroomt. Na het eerste stelpen, vervolgens een wasbeurt en een mooie pleister is het meeste leed gelukkig weer geleden.

In de ochtend worden ook andere opa en oma op een skypebezoekje getrakteerd. Daarna is het richting Foxton dat bekend staat om z'n Nederlandse gemeenschap en die hebben halverwege de jaren negentig een volledige graanmolen uit Friesland over laten komen en in elkaar geknutseld. Het resultaat mag er zijn en de overjarige caissière blijkt ook nog een woordje Nederlands te spreken, ze emigreerde op haar tiende vanuit Nederland naar Australië en woont nu hier. Ze heeft een winkeltje van sinkel waar we echte taaitaai en andere "Hollandsche zaakjes" inslaan. Heerlijk! De middagstop is in Levin waar Julie, wederom in een speeltuin, haar voet verzwikt en we het zekere voor het onzekere nemen, zowel voor haar als voor ons, door even langs het ziekenhuis te rijden. Een aardige verpleegster voelt en drukt en doet Julie een mooie bandage om zodat alles netjes op z'n plek blijft zitten. De camping vlakbij Wellington is het eindstation voor de dag.

11 december maken we een rondje door de hoofdstad, Wellington. We beginnen in het Te Papamuseum (gratis!). Het nationale museum heeft een zeer uitgebreide collectie. We staan stil bij de exhibitie over de platentektoniek en aardbevingen en vulkanen, we zien een stukje van het zee- en landleven op en rond Nieuw-Zeeland en we stoppen bij de culturele geschiedenis van zowel de oorspronkelijke als de nieuwe bewoners. Alles is erg mooi opgezet. Er is nog veel meer maar we willen nog wat meer van de stad zien. De 'cablecar' brengt ons naar een uitzichtpunt over de stad en naar de botanische tuinen waar we slechts een klein hoekje van bekijken om Julies enkel wat te sparen. Over een paar dagen willen we immers weer dagtochten lopen en dan is het wel 'handig' als Julie weer fit is... Weer beneden verkennen we met een piet-plezier-fiets de boulevard. Wellington presenteert zich niet echt groots, maar wel gezellig al missen we de kerstversiering een beetje. Weer terug op de camping test Julie haar enkel -tot afgrijzen van haar ouders- goed uit op de trampo, het is dan ook erg moeilijk stilzitten als de hele bups van de camping daar verzamelt. Wij drinken een glaasje met Nicole en Sander, die we nu voor de vierde keer toevallig tegenkomen. De kids zijn dikke maatjes met hun zonen; vooral Daan (4) en ook Sjoerd (1) doet goed mee. Leuk om te zien.

12/12/12 steken we voor het laatst het water over en doen ons achtste eiland van onze trip aan (Australië voor het gemak ook maar even als eiland gerekend): het Zuidereiland. De ferrytocht door de Malborough Sound is mede door het mooie weer erg mooi al denken Julie en Rein daar deze keer heel anders over en spelen ze liever onderin het ruim in de kinderhoek. Maar de eerste momenten op het Zuidereiland zijn veelbelovend. We hebben prachtige weer en kamperen vanavond aan het water met zicht op de bergen aan de overkant. Het leven is nog steeds goed! Zeker na een korte wandeling naar de plaatselijke gloeiwormpjes: zeer talrijk, zeer feeëriek, helemaal voor jezelf en gratis. Wel even een eng donker paadje over, ook helemaal alleen met jezelf...