Fraser Island: strand,wind, regenwoud en één dingo

Na de Blackdown Tablelands volgt weer een reisdag.  De ervaring heeft geleerd dat we op een dag maximaal 300-400 km kunnen afleggen, willen we -en vooral de achterbank- het nog een beetje gezellig houden. Daarna werken middelen als i-pad, i-pod, liedjes zingen, snoep en koek niet meer en gaan ze tegelijk 'uit hun dakjes'.  Het is dus zo'n 4 uur in de namiddag en wij zoeken naarstig naar een overnachtingplekje. Dan komen we aan in Eidsvold. Een piepklein maar sfeervol dorpje in 'the middle of nowhere'. Maar het heeft alles; een kleine camping met schommel waar de kids met een waterijsje worden verwelkomd door de gastvrouw, een gemeentelijk zwembad met speelmaterialen om de hoek, en een plaatselijke herberg met hamburger en frietjes en voor Geert knoflooksaus met steak. Erg gemoedelijk allemaal en een heerlijk onderkomen voor 1 nacht. De volgende dag rijden we door naar Hervey Bay, de uitvalsbasis voor een bezoek aan Fraser Island. De zon is er nog wel maar de zeewind komt recht de camping op dus is het vrij fris. Wij boeken een 2-daagse adventure tour naar het grootste zandeiland ter wereld en door Unesco aangewezen als werelderfgoed.

Nadat we Whitsunday "low profile" hebben gedaan, kiezen we nu voor wat zwaarder geweld. Een indrukwekkende 4x4 safaribus "op hoge poten" brengt ons van hot naar her op het eiland. Gids Paul heeft er zin in en we sjezen over de mulle en hobbelige zandpaden. Het is er behoorlijk 'bumpy' maar dat mag de pret van de chauffeur niet deren die zelf ook meerdere malen van zijn bestuurderstoel de lucht in veert als we weer over een onverwachtse bult rijden. We hebben een vol programma, maar dat vinden we prima; we hebben maar 2 dagen en bovendien is het weer niet optimaal (vrij fris en donkere wolken die regelmatig wat regen laten vallen) dus nu lang in een meertje baden is niet echt aan de orde.

Op dag 1 bezoeken we eerst na een korte doch stevige wandeling door het mulle zand, Lake Waddy, een diep blauw meertje onder aan de duinen waar we een frisse duik in nemen en Rein keer op keer de duinen afrolt.

 

 

 

 

Daarna gaat de tocht verder naar Central Station waar we een leuke wandeling maken door het dichte rainforest langs een kreekje dat zo helder is dat je het water bijna niet kunt zien stromen. En tenslotte bezoeken we -in de regen- Lake McKenzie waar Julie en Geert een frisse duik nemen en zich 10 jaar jonger voelen door de zuurgraad van het water. We overnachten in een 4-persoonskamer, eten van het buffet en gaan dan de nacht in. Van een paar kussens en een deken fabriceren we voor Hidde een klein matrasje waar hij vervolgens heerlijk op slaapt.

De volgende dag rijden we met onze bus over het strand 75 Mile Beach genaamd, de 'snelweg' van het eiland. Wij stoppen bij het scheepswrak van de Maheno die op het strand ligt, maken een korte stop bij de veelkleurige zandklippen en denderen dan over het strand door naar de Champagne Pools, een paar zwemplassen net boven de branding. De ruige golven laten er volop bubbeltjes achter als zij tegen de rotsen aan slaan de pool in.

 

Hidde gelooft het wel en speelt bij het water met het zand. Op de terugweg stoppen we bij Indian Head, een rotsformatie van waaruit we goed zicht hebben op de zee. Geert spot al snel de eerste walvissen en wat later worden we allemaal beloond met de walvissen die vrij dicht aan de kust rondzwemmen: met hun staartvinnen slaan ze op het water en regelmatig spuiten ze een flinke pluim water de lucht in. Tenslotte stoppen we -het is weer gaan regenen- bij Eli Creek, een lange stroomversnelling met uit de bodem omhoog gestuwd regenwater. Erg leuk, dus we doen het 2x en dan zijn Rein en Julie verkleumd. Gelukkig zijn er dan warme kleren, muffin en thee om weer op te warmen bij de bus.

Als we bijna op de ferry terug varen naar Hervey Bay worden we plotseling toch nog getrakteerd op een echte dingo, een wilde hond, die zich zijn prooi, een grote zeeschildpad goed laat smaken.