Bali sightseeing2: Rijden op olifanten en Ubud

Vroeg dag: om zes uur worden we opgepikt door onze chauffeur Made om op tijd te zijn voor het kunnen zien voederen en wassen van de olifanten. Sumatraanse Indische olifanten die op een viertal plaatsen op Bali rondlopen. Dit "olifantenhotel" herbergt een vijftiental olifanten die hun brood verdienen met een aantal ritjes met toeristen.  En daarna zitten we er natuurlijk ook op:

Zelfs de olifanten laten hun beste lach zien voor de foto...



Hidde halverwege het ritje door het bos en langs de rijstvelden: "Dit is leuk, papa!" Ook Rein en Julie genieten met volle teugen, zeker als ze achteraf Cindy en Toby een stuk fruit mogen voeren. De drijvers hebben elk hun eigen olifanten en vertellen honderduit over de beesten.

 

Daarna rijden we door naar Ubud: het kunstcentrum van Bali. Een stadje met langs de invalwegen de ene na de andere steenhouwer, zilversmid, houtbewerker, schilder of andersoorts kunstzinnig bezigheid. Wij bezoeken een zilversmid (Julie en Marjolein zoeken wat mooi nieuws bij elkaar), een batikatelier (mooi om te zien hoe dit nog met de hand gemaakt wordt.) en een houtsnijdersatelier (waar we de drie aapjes van wijsheid aanschaffen).

De markt van Ubut is wat je van een toeristische markt mag verwachten. Voor we het goed en wel beseffen zijn we op z'n minst drie souvenirs rijker waarvan blijkt dat we deze -ondanks dat we 50% van de prijs hebben onderhandeld- drie meter verder voor de helft van de prijs hadden kunnen krijgen. 

Ubud ligt omgeven door rijstplantages. Op de terugweg stoppen we dan ook enkele malen, voor uitleg door chauffeur Made over het verbouwingsproces van rijst en natuurlijk wat foto's.  Wat opvalt op de weg terug is dat wij in een van de minder welvarende stuken van Bali verblijven in onze vakantievila. De huizen zien er rondom Ubud beter onderhouden uit - en volledig van steen.  Rondom Air Sanih is dat anders...

Maar nijverheid en handel is er overal.  Langs de weg zie je weinig mensen echt stilzitten. Iedereen is in de weer met een handeltje in van alles en nog wat. Natuurlijk is de levenstandaard niet echt te vergelijken, de handeltjes laten wel zien dat er te verdienen valt: waar aanbod is, is vraag.

 

Nu we hier wat langer rondlopen vallen naast de grote cultuurverschillen ook wat kleine zaken op, die naar mijn mening het reizen zo leuk maken:

- zo heet margarine hier vegetable fat spread

- alles maar dan ook alles gebeurt hier met de brommer en aangezien er maar weinig benzinestations zijn verkoopt elk winkelstalletje hier benzine per liter.

- diezelfde brommers bepalen het straatbeeld en hele families worden er tegelijkertijd op vervoerd: Papa aan het stuur, oudste zoon of dochter tussen de benen van Papa, baby tussen Papa en Mama in en Mama achterop. Ik zag zelfs een meisje voorop bij Mama haar huiswerk maken op het stuur...

- over het verkeer valt een boek te schrijven... laat ik volstaan met: we zijn erg blij dat Made onze chauffeur is! Ik zou hier zelf niet achter het stuur durven zitten en toch voelt het niet heel erg gevaarlijk aan omdat het spelletje van het elkaar net -maar dan ook net- vermijden door iedereen correct gespeeld wordt. Het zal vast een keer misgaan (kan ook niet anders als de basissnelheid dag en nacht met of zonder zicht, druk of niet, altijd zo rond de zestig ligt en er rakelings langs voetgangers, fietsers, brommers en andere voertuigen wordt gesjeesd.) maar we hebben toch al wat ritjes gemaakt en we hebben nog geen ambulance gezien...