Bali sightseeing3: Dolfijnen en GitGit waterval

Julie lag er al een avondje wakker van: morgen gaan we mijn lievelingsdier in het echt zien! Om vijf uur in de ochtend op naar de toeristische trekpleister van Lovina (volgens de boekjes): de dolfijnen!

We hebben een mooie smalle prauw met "zijwieltjes" en onder begeleiding van een prachtige zonsopgang en het allesoverheersende geluid van de buitenboordmotor begeven we ons richting open water.

Na een klein uurtje varen zien we plots vlak voor de boot een aantal dolfijnen een paar keer in de lucht opspringen en tuimelen alvorens weer te verdwijnen in zee.

Het lijkt alsof ze er een mooie show van willen maken, maar wat zich daarna voltrekt is een lachwekkend schouwspel waarbij de dolfijnen zich steeds een seconde of vijf met hun staart en/of vin laten zien waarna zo mogelijk -alle honderd of meer- prauwtjes het gas opendraaien en richting de laatste opleving van de dolfijnen draaien om daar natuurlijk te laat aan te komen.

Vijf minuten later herhaalt het spektakel zich een honderd meter verderop. Maar het moet gezegd. Het lijkt alsof de dolfijnen steeds een boot uitzoeken om in de buurt daarvan boven te komen. En het geluk is met de domme want we krijgen de dolfijnen dichterbij en meer dan verwacht te zien. Julie en Rein vinden het prachtig, Hidde ligt heerlijk in papa's armen de verloren slaap van de korte nacht in te halen. We hebben allemaal een mooie tijd. Na een dikke twee uur leggen we weer aan.

 

 

Het wandelingetje naar de hoogste (GitGit) waterval van het eiland is met name aangenaam omdat we even met z'n allen de benen kunnen strekken en gezien het vroege tijdstip is het nog erg rustig.

 

 

 

 

 

Om onze dagelijkse portie vitaminen aan te vullen stoppen we bij de fruitmarkt van Singaraja. Een verschil van dag en nacht met die van Ubud waar je letterlijk geen stap kon verzetten zonder aangeklampt te worden door opdringerige verkopers. Hier is het ook druk, maar gezellig druk, we wurmen ons tussen de kleine kraampjes door waar iedereen de waar het aanprijzen laat doen en je laat proeven voordat je iets aanschaft.

 

De afwisseling van zon-zee-strand maar ook af en toe een uitstapje bevalt ons prima. Het geeft energie en zin om straks iets actiever de trektocht aan te vangen, maar geeft ook een mooi beeld van een cultuur die ons nog erg onbekend was/is. Het eten is daar een mooi voorbeeld van: Rein vindt het ook na negen dagen nog steeds jammer dat er geen saus bij de rijst gegeten wordt, maar eet netjes zijn bordje leeg. Julie proeft alles mondjesmaat en zou eigenlijk ook wel weer een keer "gewoon eten" willen en Hidde kiest er voorlopig voor om nauwelijks te eten. Gelukkig drinkt hij volop, het liefst "bruine melk". Marjolein en Geert genieten van de heerlijke maaltijden al waren vier kokosnoten met kokosmelk misschien iets te enthousiast aangeschaft...