Visjes, dansen en meer

We genieten van zon, zee, zwembad en strand in ons vakantiehuis in Air Sanih (Brakwater) en natuurlijk de heerlijke Balinese maaltijden die Ilou ons dagelijks voorschotelt. Wat een luxe, daar moeten we nu nog maar even van genieten... Alle reisspellen meegenomen, en de eerste daarvan hebben we inmiddels volop gebruikt: Uno, Skip-Bo en Waar ben je zijn populair. Julie en Rein bedenken er ook zo hun eigen spelregels bij.

 

En dan is het tijd voor onze volgende uitstap. We staan dit keer om 6 uur 's ochtends naast ons bed om om 8 uur aan te komen in het Noord-Westen van Bali. Hier varen we met een pendelbootje naar het eiland Pulau Menjangang, een bekend paradijs voor duikers en snorkelaars. Met Rein en Julie gaan we hier snorkelen. Hidde -gewild en inmiddels door de wol geverfd  fotomodel bij Balinezen en andere Aziaten- blijft bij Made, onze chauffeur van deze 2 weken, achter op het strand en wordt vermaakt met autootjes , chips en veel aandacht. Maar als iedereen met duikbril en flippers de zee in verdwijnt, wordt papa toch luidkeels geroepen.

Onder het water blijkt een prachtig klif te liggen met kleurrijke koralen, vissen en ongewervelden. We kijken onze ogen uit. Rein -met zwembandjes- snorkelt er tot groot plezier van zichzelf en ons lustig op los evenals Julie, uiteraard zonder zwembandjes, die niet uit het water te krijgen is, hoewel een paar happen zoutwater daar toch even verandering in brengen. Om de beurt gaan Geert en ik dan nog zelf even snorkelen en genieten van pracht en praal.

 

 

 

Op de terugweg naar huis maken we een tussenstop in het dorpje Ambengan (Banjar) om te genieten van de Holy Hot Springs (permandian air panas). Lekker badderen in licht zwavelhoudend water omringd door hoge bomen en mooie palmen.

 

 

 

 

 

 

De volgende dag worden we in de namiddag opgehaald door Made om naar Ubud te gaan. We gaan er uit eerst uit eten in het prachtige Lotus Café om vervolgens in Ancak Saji Ubud Palace (16e eeuw) een  openluchtvoorstelling bij te wonen van Legong dansen onder begeleiding van live Gamelan muziek. We zitten in een bomvolle ruimte op de grond vooraan bij het podium zodat we alles goed kunnen zien; de muzikanten, de dansende prachtig bewegende dames in mooie kostuums en de gemaskerde dans. Het is allemaal erg indrukwekkend. En het einde helemaal: de gemaskerde Legong danser komt een aantal dames een hand schudden, en tja... we zitten vooraan met de kinderen. En Julie zit met grote ogen naar het indrukwekkende schouwspel te kijken met twee leuke vlechtjes langs haar gezicht vol sproeten.  Dus mag ze niet alleen een handje geven, maar ook mee het podium op. Met 'wat' angstige ogen, samen met de gemaskerde Legong danser een dansje maken.  Prachtig en indrukwekkend, al begrijpt Julie in eerste instantie niet helemaal de bedoeling en vindt ze het erg spannend. Bij Julie is de opluchting is dan ook groot als ze daarna weer naar mama mag en hoeven we de volgende keer niet weer op de eerste rij.

Bali sightseeing3: Dolfijnen en GitGit waterval

Julie lag er al een avondje wakker van: morgen gaan we mijn lievelingsdier in het echt zien! Om vijf uur in de ochtend op naar de toeristische trekpleister van Lovina (volgens de boekjes): de dolfijnen!

We hebben een mooie smalle prauw met "zijwieltjes" en onder begeleiding van een prachtige zonsopgang en het allesoverheersende geluid van de buitenboordmotor begeven we ons richting open water.

Na een klein uurtje varen zien we plots vlak voor de boot een aantal dolfijnen een paar keer in de lucht opspringen en tuimelen alvorens weer te verdwijnen in zee.

Het lijkt alsof ze er een mooie show van willen maken, maar wat zich daarna voltrekt is een lachwekkend schouwspel waarbij de dolfijnen zich steeds een seconde of vijf met hun staart en/of vin laten zien waarna zo mogelijk -alle honderd of meer- prauwtjes het gas opendraaien en richting de laatste opleving van de dolfijnen draaien om daar natuurlijk te laat aan te komen.

Vijf minuten later herhaalt het spektakel zich een honderd meter verderop. Maar het moet gezegd. Het lijkt alsof de dolfijnen steeds een boot uitzoeken om in de buurt daarvan boven te komen. En het geluk is met de domme want we krijgen de dolfijnen dichterbij en meer dan verwacht te zien. Julie en Rein vinden het prachtig, Hidde ligt heerlijk in papa's armen de verloren slaap van de korte nacht in te halen. We hebben allemaal een mooie tijd. Na een dikke twee uur leggen we weer aan.

 

 

Het wandelingetje naar de hoogste (GitGit) waterval van het eiland is met name aangenaam omdat we even met z'n allen de benen kunnen strekken en gezien het vroege tijdstip is het nog erg rustig.

 

 

 

 

 

Om onze dagelijkse portie vitaminen aan te vullen stoppen we bij de fruitmarkt van Singaraja. Een verschil van dag en nacht met die van Ubud waar je letterlijk geen stap kon verzetten zonder aangeklampt te worden door opdringerige verkopers. Hier is het ook druk, maar gezellig druk, we wurmen ons tussen de kleine kraampjes door waar iedereen de waar het aanprijzen laat doen en je laat proeven voordat je iets aanschaft.

 

De afwisseling van zon-zee-strand maar ook af en toe een uitstapje bevalt ons prima. Het geeft energie en zin om straks iets actiever de trektocht aan te vangen, maar geeft ook een mooi beeld van een cultuur die ons nog erg onbekend was/is. Het eten is daar een mooi voorbeeld van: Rein vindt het ook na negen dagen nog steeds jammer dat er geen saus bij de rijst gegeten wordt, maar eet netjes zijn bordje leeg. Julie proeft alles mondjesmaat en zou eigenlijk ook wel weer een keer "gewoon eten" willen en Hidde kiest er voorlopig voor om nauwelijks te eten. Gelukkig drinkt hij volop, het liefst "bruine melk". Marjolein en Geert genieten van de heerlijke maaltijden al waren vier kokosnoten met kokosmelk misschien iets te enthousiast aangeschaft...

Bali sightseeing2: Rijden op olifanten en Ubud

Vroeg dag: om zes uur worden we opgepikt door onze chauffeur Made om op tijd te zijn voor het kunnen zien voederen en wassen van de olifanten. Sumatraanse Indische olifanten die op een viertal plaatsen op Bali rondlopen. Dit "olifantenhotel" herbergt een vijftiental olifanten die hun brood verdienen met een aantal ritjes met toeristen.  En daarna zitten we er natuurlijk ook op:

Zelfs de olifanten laten hun beste lach zien voor de foto...



Hidde halverwege het ritje door het bos en langs de rijstvelden: "Dit is leuk, papa!" Ook Rein en Julie genieten met volle teugen, zeker als ze achteraf Cindy en Toby een stuk fruit mogen voeren. De drijvers hebben elk hun eigen olifanten en vertellen honderduit over de beesten.

 

Daarna rijden we door naar Ubud: het kunstcentrum van Bali. Een stadje met langs de invalwegen de ene na de andere steenhouwer, zilversmid, houtbewerker, schilder of andersoorts kunstzinnig bezigheid. Wij bezoeken een zilversmid (Julie en Marjolein zoeken wat mooi nieuws bij elkaar), een batikatelier (mooi om te zien hoe dit nog met de hand gemaakt wordt.) en een houtsnijdersatelier (waar we de drie aapjes van wijsheid aanschaffen).

De markt van Ubut is wat je van een toeristische markt mag verwachten. Voor we het goed en wel beseffen zijn we op z'n minst drie souvenirs rijker waarvan blijkt dat we deze -ondanks dat we 50% van de prijs hebben onderhandeld- drie meter verder voor de helft van de prijs hadden kunnen krijgen. 

Ubud ligt omgeven door rijstplantages. Op de terugweg stoppen we dan ook enkele malen, voor uitleg door chauffeur Made over het verbouwingsproces van rijst en natuurlijk wat foto's.  Wat opvalt op de weg terug is dat wij in een van de minder welvarende stuken van Bali verblijven in onze vakantievila. De huizen zien er rondom Ubud beter onderhouden uit - en volledig van steen.  Rondom Air Sanih is dat anders...

Maar nijverheid en handel is er overal.  Langs de weg zie je weinig mensen echt stilzitten. Iedereen is in de weer met een handeltje in van alles en nog wat. Natuurlijk is de levenstandaard niet echt te vergelijken, de handeltjes laten wel zien dat er te verdienen valt: waar aanbod is, is vraag.

 

Nu we hier wat langer rondlopen vallen naast de grote cultuurverschillen ook wat kleine zaken op, die naar mijn mening het reizen zo leuk maken:

- zo heet margarine hier vegetable fat spread

- alles maar dan ook alles gebeurt hier met de brommer en aangezien er maar weinig benzinestations zijn verkoopt elk winkelstalletje hier benzine per liter.

- diezelfde brommers bepalen het straatbeeld en hele families worden er tegelijkertijd op vervoerd: Papa aan het stuur, oudste zoon of dochter tussen de benen van Papa, baby tussen Papa en Mama in en Mama achterop. Ik zag zelfs een meisje voorop bij Mama haar huiswerk maken op het stuur...

- over het verkeer valt een boek te schrijven... laat ik volstaan met: we zijn erg blij dat Made onze chauffeur is! Ik zou hier zelf niet achter het stuur durven zitten en toch voelt het niet heel erg gevaarlijk aan omdat het spelletje van het elkaar net -maar dan ook net- vermijden door iedereen correct gespeeld wordt. Het zal vast een keer misgaan (kan ook niet anders als de basissnelheid dag en nacht met of zonder zicht, druk of niet, altijd zo rond de zestig ligt en er rakelings langs voetgangers, fietsers, brommers en andere voertuigen wordt gesjeesd.) maar we hebben toch al wat ritjes gemaakt en we hebben nog geen ambulance gezien...

Bali sightseeing1: Batur vulkaan en tempel

 

De eerste verkenning ging via de kruidnagelbomen naar de Baturvulkaan. Onderweg liggen de kruidnagels te drogen langs de kant van de weg.  Je ruikt dan ook af een toe een vleugje kruidnagel als je door de dorpjes rijdt. We stoppen ook bij een koffieplantage. Koffie gemaakt van bonen die de volledige spijsvertering van een meerkat hebben doorstaan en daarna gebrand worden. Het hele proces is van de plant tot het eindproduct is te volgen en te proeven. Uitslag: different.

 



Hidde brandt koffie Luak



We lunchen op de rand van de krater en hebben zo een prachtig uitzicht op de Baturvulkaan, met z'n kratermeer.

Daarna is het door naar de Pura dalem Jagaraga (tempel) waar we door een oud mannetje ("Mama, die meneer heeft maar één tand") bijgepraat over het Hindoe-geloof en de geschiedenis van de tempel. In de afbeeldingen rondom het gebouw zijn veel referenties naar de strijd met de Nederlanders. Het geloof heeft een hoop overeenkomsten met dat van ons:

"You asked me how many gods we have: I say we only have one, but he has many manifestations. There are three main forms - like the holy trinity. And you and me we will both go to the same god but via different paths..."



Priester: "Rein strong"

De goede karma gaat naar de hemel en kan van daaruit reïncarneren in menselijke vorm, de slechte karma gaat eerst naar de hel om daarna in diervorm terug te keren op aarde. Mensen hebben dan ook de plicht om voor dieren in huis te zorgen, hen helpend om "hoger terug te komen"  bij reincarnatie.  

Julie heeft de Lotushouding snel onder controle en Rein kan ook zo in de leer hier.

Het priester-worden heeft zo z'n voor- en nadelen hier: je moet in ascese leven (de man heeft dan ook maar weinig spek op de botten), maar je mag er wel twaalf kinderen op na houden terwijl de gewone sterveling van de Indonesische overheid opgedragen wordt om maximaal  twee kinderen op de wereld te zetten.

Het was een mooie dag.

Onderweg naar en aankomst op Bali

Vanuit Bali, in vakantievilla "Onze Bunga", met zicht op - in volgorde van nabijheid - terras, gazon, zwembad, palmboom en zee tot aan de horizon, het eerste blogje.

Vorige week zaterdag (11 augustus) na een hectische tweedaagse van inpakken en opruimen (toch weer heel wat anders als je je huis achterlaat voor een tijdelijke bewoner in plaats van er een week of drie tussenuit te gaan), stonden we 's ochtends om een uur of negen echt gepakt en gezakt klaar voor ons grote avontuur.

Klaar voor vertrek

Rein had het er al weken over gehad, die zaterdag zou het hele vliegtuig voor hem gaan zingen, dat wordt immers gedaan op je verjaardag, net zoals je mama en papa en zus en broertje en opa's en oma's  je toezingen tijdens je apetrots op je stoel staat. De verwachtingen over het vliegtuig toch maar iets bijgesteld... Rein heeft wel in de cockpit gezeten met verjaardagsmuts uiteraard hele dag op.  

Singapore skyline

Precies op tijd landden we via een tussenstop in Londen zo'n vijftien uur later op Singapore. Vlucht verliep prima! Na een heerlijke verfrissende duik in het zwembad van het hotel eten we een hapje in de plaatselijke coffeeshop. Dat was volgens de taxichauffeur de place to be en we zitten dan ook midden tussen de Singaporezen. Het eten bevalt Papa en Mama goed, de kinderen 'iets' minder.



Singapore skyline

Na een ietwat onrustige nacht (de jetlag laat zich het meest gelden bij Hidde) hebben we tot half vier de tijd om de stad te verkennen. Julie blijft vooral de hitte bij, Rein en Hidde het boottochtje door de haven en mij de ontzaggelijke hoeveelheid aan wolkenkrabbers. Honderdvijftig jaar geleden ontdekt/gesticht als Britse handelspost en uitgegroeid tot megazakencentrum.







Half elf 's avonds, weer een nieuwe ervaring op Bali-airport: drie heel aardige mannen bieden aan dat ze onze koffers mee willen nemen door de douane heen. Met drie kinderen tegen slaaptijd prima. Ze wijzen zelfs met aandrang de wisselkantoren aan om ervoor te zorgen dat we wat Roepi's op zak hebben. Het vervolg op het moment dat de heren onze koffers overdragen aan onze taxichauffeur laat zich raden...

Na en dolle rit van drie uur dwars door Bali komen we om twee uur in de nacht aan op ons droomadres:

Acclimatiseren gaat hier snel:

- dertig graden met een verkoelend windje,

- de grote luxe van een zwembad in de tuin

- het geruis van de golven bij het doezelen op een van de ligstoelen

- Rein en Julie die op hun gemakje een spelletje doen, Hidde in de weer met een paar autootjes

- genoeg schaduw voor een boekje

- heerlijke plaatselijke keuken, gemaakt door onze eigen Ilou

Marjolein viert verjaardag, Ilou heeft heerlijk gekookt